【 聞慧-新譯文分享 】摘錄自 ཉི་མ་གྲགས་པ། 尼瑪扎巴全集 ༄༅།།རྟ་མགྲིན་དྲེགས་པ་ཟིལ་གནོན་གྱི་སྒྲུབ་ཐབས་རིམ་པ་གསུམ་གྱི་ཟིན་བྲིས་ཡིད་བཞིན་དབང་གི་རྒྱལ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 馬頭傲慢勝伏修法 · 三次第筆記 · 如意自在王

༄༅། །ཁྱབ་བདག་སྟོན་པ་རྒྱལ་བ་ཀུན་གྱི་ཡབ། །ཀུན་བཟང་པད་འབྱུང་དབང་ཆེན་ཧེ་རུ་ཀ། །སྒྱུ་འཕྲུལ་རྡོ་རྗེའི་གར་གྱིས་སྲིད་བཅུད་ཀུན། །གདོད་མའི་དབྱིངས་སུ་སྒྲོལ་མཛད་དེ་ལ་བདུད།།

遍主導師一切勝王父，普賢蓮師自在嘿如嘎，
幻化金剛遊舞三有眾，原始界中普度恭敬禮！

དེ་ཡང་དབང་ཆེན་དྲེགས་པ་ཟིལ་གནོན་གྱི་སྒྲུབ་ཐབས་ཅི་ལྟར་ཉམས་སུ་བླང་པའི་ཚུལ་ལ། ཐོག་མར་དགེ་བའི་རྒྱབ་དཔུང་ཚྭ་ཚྭ་གསུང་སྒྲོགས་སྲོག་བསླུ་ཚེ་ཐར་སྦྱིན་གཏོང་སོགས་གང་འགྲུབ་དང་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་སྐྱབས་སེམས་སོགས་རྒྱུད་དང་འདྲེས་ངེས་རྣམས་བྱ།

大自在傲慢勝伏修法行持方式如下：
最初，以修善根為基礎，盡力成辦擦擦、說法、贖命、放生、布施等善行；於暇滿難得、皈依、發心等法，定當融入相續。

དེ་ནས་དགོང་ཐུན་ནས་དབུ་བརྩམས་གཞི་བདག་རྣམས་ལ་དཀར་གཏོར་འབུལ་ཞིང་བར་ཆད་མི་འབྱུང་བའི་ཕྲིན་ལས་བཅོལ། བགེགས་ལ་གཏོར་མ་སྦྱིན་ཞིང་བསྲུང་བའི་འཁོར་ལོ་རྡོ་རྗེའི་རྭ་གུར་མེ་མཚོན་གྱིས་མཚམས་བཏེགས་པར་བཅིངས་ལ་བསྙེན་སྒྲུབ་མ་ཚར་བར་མི་བསྡུ་ཞིང་ཐུན་མགོ་ཐམས་ཅད་དུའང་ལས་བྱང་གི་མཚམས་གཅོད་ཀྱི་ཚིག་འདོན་ཅིང་གསལ་འདེབས་རེ་བྱེད།

其後，由晚座開始，向地神眾獻白朵瑪，託付不起障難之事業。於魔眾施朵瑪，建守護輪，以金剛垣牆、金剛帳、火、劍結界。念修未圓滿前不作收攝。各座開始，悉皆念誦羯磨儀軌結界文句，隨文觀想。

སྒོ་དྲུང་ཐོ་དཀར་པོ་བརྩེགས་པ་རྒྱལ་ཆེན་བཞིར་མོས་ནས་གཏོར་མ་འབུལ་འཕྲིན་ལས་བཅོལ་སྒྲུབ་ཁོག་གང་རུང་ནས་ལེན་ཏེ་བྱ། གནས་གསར་པ་ཡིན་ན་གོང་ནས་ས་ཆོག་སོགས་དགོས་ཤིང་འདིར་རྙིང་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ས་ཆོག་དོར་བའོ།།

門前陳設白色界牌，觀為四大天王，然後獻奉朵瑪，託付事業，依相應修法儀軌即可。若是新處，需修上述破土等軌。此中唯述扼要，故略去破土儀軌等。

............(中略)............

མཆོད་གཏོར་སྒྲུབ་གཏོར་གཉིས་གཞུང་ལས་གཅིག་རང་གིས་ཆོག་པར་སྣང་ཡང་། ད་ལྟའི་ཕྱག་བཞེས་མཐོང་རྒྱུད་ལ་མཐའ་བསྐོར་དུའང་མཆོད་གཏོར་དང་སྨན་རག་བདུག་སྤོས་ཡོན་ཆབ་ཞལ་ཟས་མར་མེ་མེ་ཏོག་རོལ་མོ་སོགས་དང་བཀའ་གཏེར་སྲུང་མའི་གཏོར་མ་གཞན་ཡང་སྤྱན་གཟིགས་ཀྱི་བྲེ་བྲག་ཀྱང་ཅི་འབྱོར་བཀྲམ་སྲོལ་སྣང་བས་དེ་ལྟར་བྱེད། ཐོར་ཐུན་སོགས་ཐུན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མགོར་ངག་ནུས་བསྐྱེད་བྱེད་འགྱུར་སྔགས་ཕྲེང་བ་བྱིན་རླབས་རྣམས་རྒྱས་བསྡུས་ཅི་རིགས་བྱ།

供養朵瑪與修行朵瑪，雖然二軌之中擇一即可，然今現見修軌之中，周圍亦設供養朵瑪、藥血、薰香、供水、神饈、明燈、鮮花、樂器等及噶德護法朵瑪。此外，各類供品亦復盡力陳設，故應如是。早座等所有座開始，能生語功能之變化加持咒、念珠加持等，隨應廣軌、略軌而行。

............(中略)............

ཡང་རང་ལས་སྤྲུལ་པ་ཡང་སྤྲུལ་ཁྲོ་མཚོན་མེ་ལྕེ་གློག་ལྟར་འཁྱུགས་པ་མགར་གྱི་ཚྭ་ཚྭ་ལྟ་བུར་འཕྲོས་པས་འཇིགས་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ཁྱབ། སྟེང་འོད་བར་གསུམ་གྱི་གདོན་བགེགས་ལྷ་སྲིན་འབྱུང་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕོག་པས་བརྒྱལ་རེངས་མྱོས་བུན་ཐལ་བའི་རྡུལ་དུ་བརླག ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ཀྱི་མཐུ་སྟོབས་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་མར་ལ་ལྕགས་སྲེག་རེག་པ་བཞིན་དུ་བྱས་ནས་གདུག་རྩུབ་རྣམས་ཞི། དེ་དག་གིས་རང་དབང་མེད་པར་སྲོག་སྙིང་ཡིག་འབྲུའི་རྣམ་པར་ཕུལ་བ་རྣམས་ཧཱུྃ་གི་ཉི་གདན་ལ་བསྟིམས་ཤིང་དབང་དུ་བསྡུས་ནས་རྗེ་འབངས་ཇི་བཞིན་བཀོལ།

又，放射自所幻化及再幻化、忿怒兵器，猶如火焰电閃，猶如火花四濺，遍滿一切世間界，觸擊上、中、下所有魔障、鬼神、部多，由此昏厥、僵硬、瘋醉，碎為微塵。身語意之一切威能勢力，如燒鐵澆油，息諸粗暴。此等無有自主者，獻奉心命、種子字之相，融入吽字日墊，由此攝伏，如君役臣。

............(中略)............

རྩ་བསྙེན་འབུམ་ཚོ་དགུ་གཞུང་ནས་གསུངས་ཀྱང་བྱེ་བ་ས་ཡ་སོགས་རྟགས་དང་བསྟུན་ཏེ་བཟློག་བསད་གཙོ་བོར་བྱེད་ན་བསྲུང་བའི་ཕྱི་རོལ་དུ་འཁོར་ལོ་རྩིབས་སྟོང་གཉིས་གཡས་གཡོན་དུ་འཁོར་བའི་བར་དུ་གནོད་བྱེད་རྣམས་གཏུབ་པར་བསམ་པ་རིགས་མཐུན་ནས་འབྱུང་བས་བསྒོམ་མི་བསྒོམ་གང་འདོད་བྱ་ཆོག

軌中雖說根本念修應誦九十萬遍，然念一千萬等方易出生兆相。若以迴遮、誅殺為主，守護之外圍，兩千輻輪，一者左旋、一者右旋，觀想於此中間，切割一切能害，隨應而起，修或不修，隨欲皆可。

............(中略)............

འདི་སྐབས་རྣམས་སུ་བདག་བསྐྱེད་ཀྱི་འོད་ཟེར་འཕྲོས་པ་དང་དུས་མཉམས་དུ་མདུན་བསྐྱེད་ལས་ཀྱང་འོད་ཟེར་སྤྲོ་བསྡུ་མེ་ལོང་དང་བྱད་བཞིན་བསྒོམ་པ་དང་། བདག་བསྐྱེད་ཀྱིས་མདུན་བསྐྱེད་བསྐུལ་བ་རྣམས་དམིགས་རིམ་བློ་མཐུན་དུ་བསྒྱུར་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་། ལྟས་ལེགས་པའི་སྐབས་སུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས། སྒྲུབ་རྫས་ལྷག་པའི་ལྷར་གསལ་བ་ལ་དབང་བཞི་ཡིད་ཀྱིས་ལེན་པ་རྣམས་བྱ། ལར་བཟང་རྟོག་དང་ངན་རྟོག་ཐམས་ཅད་རང་གི་སེམས་ཉིད་ཀྱི་སྣང་འཛིན་མ་དག་གི་རོལ་པ་ཡིན་པས་རེ་དོགས་ཀྱི་འཛིན་པ་བྲལ་བའི་ངང་ནས་ལྷ་དང་རང་སེམས་དབྱེར་མེད་ཀྱི་ངང་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ།།

於此諸處，自生本尊放光，對生本尊亦同時放光，觀修放收、明鏡、面容。自生勸請對生等所緣次第，應知隨心而轉。善作觀察時，以三摩地定，觀修物為增上本尊，應以心受取四灌頂。復次，一切善念、惡念，皆是自己心性之不淨相執遊戲，故應遠離希慮執著，於本尊與自心無別體中修持。

............(中略)............

སྒྲུབ་རྫས་ཡེ་ཤེས་པའི་ལྷ་ཚོགས་དང་རང་གཉིས་མེད་དུ་འབྲེས་བལྟས། སླར་ཡང་སྒྲུབ་རྫས་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདུད་རྩི་འདོད་དགུ་འབྱུང་གནས་ཀྱི་རང་རྒྱུད་གཏམ་པའི་བདེ་སྟོང་གི་ཡེ་ཤེས་འབར་ཞིང་རྒྱས་པ་མོས་ནས་རྫས་ལ་རོལ། དེ་ནས་ལྷག་མ་སོགས་རྗེས་ཀྱི་རིམ་པ་རྣམས་བྱ་ཞིང་། སྦྱིན་བསྲེགས་གནས་མལ་བསྲུང་བ་སོགས་ཀྱང་རྩིང་སྤྱོད་དུ་མ་སོང་བར་མཐའ་རྒྱས་སུ་སྤྱོད་པར་བྱ་འོ།།

觀修物、智慧尊眾與自己無二無別。復次，修物無漏智慧甘露妙欲之源充滿自相續，樂空智慧熾燃增長，如此勝解，享用供物。其後，應行餘供等結行次第。燒施、臥具、守護等，乃至未息暴行之前，結行之中皆應行持。

ཞེས་པ་འདི་གཏེར་སྟོན་གྱིས་མཛད་པའི་ཟིན་བྲིས་ལ་ཞབས་ཏོག་ཚུལ་དུ་ཅུང་ཟད་རྒྱས་པར་བྱས་ནས་པདྨ་ཀུན་གྲོལ་རྣམས་རྒྱལ་གྱི་གནས་ཆེན་རུ་དམ་ལུང་པའི་དབེན་གནས་སུ་བྲིས་པ་དགེ་ཞིང་བཀྲ་ཤིས་པར་གྱུར་ཅིག་བྷ་ཝནྟུ།། མངྒ་ལཾ།། །།

此於伏藏師所作筆記，以承侍方式略作廣說，於貝瑪袞卓等聖地塘隆巴寂靜處撰著。願善妙吉祥！芒嘎朗！

------------------------------------

༄༅། །ཡང་དག་ཚད་མ་གསུམ་གྱི་ང་རོ་ཡིས། །ལྟ་དམན་རི་དྭགས་ཚོགས་རྣམས་སྐྲག་མཛད་པ། །ཐེག་མཆོག་སེངྒེའི་སྒྲ་དབྱངས་ས་གསུམ་ཁྱབ། །མཚོ་སྐྱེས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག །མི་ཕམ་འཇམ་དབྱངས་རྣམ་རྒྱལ་རྒྱ་མཚོ།

三種真實正量吼聲震，一切劣見獸眾皆驚恐，
勝乘獅子吼音遍三地，蓮師大寶教法願興盛！
- 彌龐蔣揚南傑嘉措（不敗妙音尊勝海）

寧瑪文殊經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།

问：为什么说一个人的福报是有限的，福报用完了以后会怎么样？

智广阿阇梨

确实是这样，我们每个人的福报都是有限的，现在如果你觉得一切都还是很顺利，说明你的福报还有，但是并不代表你的福报用不完——我们的福报是有限的，哪怕你现在觉得很好，也只是你的福报在兑现，还没用完而已。

弘一法师说：“就是我们纵有福气，也要加以爱惜，切不可把它浪费。诸位要晓得：末法时代，人的福气是很微薄的：若不爱惜，将这很薄的福享尽了，就要受莫大的痛苦，古人所说‘乐极生悲’，就是这意思啊！”

所以说什么时候用完？不好说，也许你明天就用完了，那你可能就要乐极生悲了：或者是你福尽而亡，或者是你就会遭遇痛苦的事情。

弘一法师说，他小时候父亲请人写了一副大对联，是刘文定公的句子，高高地挂在大厅的抱柱上面，上联就是：惜食，惜衣，非为惜财缘惜福。

他说珍惜食物，珍惜衣服，不是为了珍惜财产，而是为了珍惜福报。

 

一个家庭怎样才能够越来越好？要有福报。

福报从哪里来的？是从德行里面来的，有德行就会有福报。

孙思邈在《福寿论》中说道：“福者，造善之积也。”福报是什么？就是善的积累，德行的积累。

我们一辈子的受用，包括寿命，其实也是一种福报，福报用完以后寿命就到了，就会死亡。

所以，弘一法师说：“我们即使有十分福气，也只好享受三分，所余的可以留到以后去享受；诸位或者能发大心，愿以我的福气，布施一切众生，共同享受，那更好了。”

对于福报，我们不仅要量入为出，进一步还要尽量减少支出，增加收入。这里有两个层面：

 

第一，要尽量珍惜自己的福报。我们在没有证悟之前，在没有真正的大彻大悟之前，福报都是有限的。既然是有限的，我们就要非常地珍惜。

 

第二，要更多地去种福报的种子。也就是说你要做上供下施，尽量地不要用在自己身上，而是去与众生共享。这样的话，你福报就会越来越大，越来越大。

我们讲“一福压百祸”。比如发生了交通事故，一车人里面总有那么一两个幸存者，为什么这两个人没死而其他人都死了呢？其实这就是福报的问题。

任何的灾难都是这样的，总是有人难逃厄运，有人却逢凶化吉。

所以不断地积累福报非常重要，你要不断积累福报，当你遇到灾难的时候，就能够遇难成祥。

六祖坛经原文 顿渐品 第八卷

时祖师居曹溪宝林，神秀大师在荆南玉泉寺。于时两宗盛化，人皆称“南能北秀”，故有南北二宗顿渐之分，而学者莫知宗趣。师谓众曰：“法本一宗，人有南北；法即一种，见有迟疾。何名顿渐？法无顿渐，人有利钝，故名顿渐。”

然秀之徒众，往往讥南宗祖师“不识一字，有何所长？”秀曰：“他得无师之智，深悟上乘，吾不如也。且吾师五祖，亲传衣法，岂徒然哉！吾恨不能远去亲近，虚受国恩。汝等诸人勿滞于此，可往曹溪参决。”

一日，命门人志诚曰：“汝聪明多智，可为吾到曹溪听法。若有所闻，尽心记取，还为吾说。”

志诚禀命至曹溪，随众参请，不言来处。

时祖师告众曰：“今有盗法之人，潜在此会。”

志诚即出礼拜，具陈其事。

师曰：“汝从玉泉来，应是细作。”

对曰：“不是！”

师曰：“何得不是？”

对曰：“未说即是，说了不是。”

师曰：“汝师若为示众？”

对曰：“常指诲大众：住心观静，长坐不卧。”

师曰：“住心观静，是病非禅。常坐拘身，于理何益？听吾偈曰：

生来坐不卧，死去卧不坐；

一具臭骨头，何为立功课？”

志诚再拜曰：“弟子在秀大师处学道九年，不得契悟；今闻和尚一说，便契本心。弟子生死事大，和尚大慈，更为教示。”

师曰：“吾闻汝师教示学人戒定慧法，未审汝师说戒定慧行相如何？与吾说看。”

诚曰：“秀大师说：‘诸恶莫作名为戒，诸善奉行名为慧，自净其意名为定’。彼说如此，未审和尚以何法诲人？”

师曰：“吾若言有法与人，即为诳汝。但且随方解缚，假名三昧。如汝师所说戒定慧，实不可思议；吾所见戒定慧又别。”

志诚曰：“戒定慧只合一种，如何更别？”

师曰：“汝师戒定慧接大乘人；吾戒定慧接最上乘人。悟解不同，见有迟疾。汝听吾说，与彼同否？吾所说法，不离自性。离体说法，名为相说，自性常迷。须知一切万法皆从自性起用，是真戒定慧法。听吾偈曰：

心地无非自性戒，

心地无痴自性慧，

心地无乱自性定，

不增不减自金刚，

身去身来本三昧。”

诚闻偈悔谢，乃呈一偈曰：

“五蕴幻身，幻何究竟？

回趣真如，法还不净。”

师然之，复语诚曰：“汝师戒定慧，劝小根智人；吾戒定慧，劝大根智人。若悟自性，亦不立菩提涅槃，亦不立解脱知见。无一法可得，方能建立万法。若解此意，亦名佛身，亦名菩提涅槃，亦名解脱知见。见性之人，立亦得，不立亦得。去来自由，无滞无碍；应用随作，应语随答，普见化身，不离自性，即得自在神通，游戏三昧，是名见性。”

志诚再启师曰：“如何是不立义？”

师曰：“自性无非、无痴、无乱，念念般若观照，常离法相，自由自在，纵横尽得，有何可立？自性自悟，顿悟顿修，亦无渐次，所以不立一切法。诸法寂灭，有何次第？”

志诚礼拜，愿为执侍，朝夕不懈。

僧志彻，江西人，本姓张，名行昌，少任侠。自南北分化，二宗主虽亡彼我，而徒侣竞起爱憎。时北宗门人，自立秀师为第六祖，而忌祖师传衣为天下闻，乃嘱行昌来刺师。师心通，预知其事，即置金十两于坐间。时夜暮，行昌入祖室，将欲加害，师舒颈就之，行昌挥刃者三，悉无所损。

师曰：“正剑不邪，邪剑不正；只负汝金，不负汝命。”

行昌惊仆，久而方苏，求哀悔过，即愿出家。

师遂与金，言：“汝且去，恐徒众翻害于汝，汝可他日易形而来，吾当摄受。”

行昌禀旨宵遁，后投僧出家，具戒精进。

一日，忆师之言，远来礼觐（jìn）。

师曰：“吾久念汝，汝来何晚？”

曰：“昨蒙和尚舍罪，今虽出家苦行，终难报德，其惟传法度生乎？弟子常览《涅槃经》，未晓常、无常义，乞和尚慈悲，略为解说。”

师曰：“无常者，即佛性也；有常者，即一切善恶诸法分别心也。”

曰：“和尚所说，大违经文。”

师曰：“吾传佛心印，安敢违于佛经？”

曰：“经说佛性是常，和尚却言无常；善恶诸法，乃至菩提心，皆是无常，和尚却言是常；此即相违，令学人转加疑惑。”

师曰：“《涅槃经》，吾昔听尼无尽藏读诵一遍，便为讲说，无一字一义不合经文，乃至为汝，终无二说。”

曰：“学人识量浅昧，愿和尚委曲开示。”

师曰：“汝知否？佛性若常，更说什么善恶诸法，乃至穷劫无有一人发菩提心者？故吾说无常，正是佛说真常之道也。又，一切诸法若无常者，即物物皆有自性容受生死，而真常性有不遍之处，故吾说常者，正是佛说真无常义。佛比为凡夫外道执于邪常，诸二乘人于常计无常，共成八倒，故于涅槃了义教中破彼偏见，而显说真常、真乐、真我、真净。汝今依言背义，以断灭无常及确定死常，而错解佛之圆妙最后微言，纵览千遍，有何所益？”

行昌忽然大悟，说偈曰：

“因守无常心，佛说有常性；

不知方便者，犹春池拾砾（lì）。

我今不施功，佛性而现前；

非师相授与，我亦无所得。”

师曰：“汝今彻也，宜名志彻。”彻礼谢而退。

有一童子，名神会，襄陽高氏子，年十三，自玉泉来参礼。

师曰：“知识远来艰辛，还将得本来否？若有本，则合识主，试说看！”

会曰：“以无住为本，见即是主。”

师曰：“这沙弥争合取次语。”

会乃问曰：“和尚坐禅，还见不见？”

师以拄杖打三下云：“吾打汝，是痛不痛？”

对曰：“亦痛亦不痛。”

师曰：“吾亦见亦不见。”

神会问：“如何是亦见亦不见？”

师云：“吾之所见，常见自心过愆（qiān），不见他人是非好恶，是以亦见亦不见。汝言亦痛亦不痛如何？汝若不痛，同其木石；若痛，则同凡夫，即起恚（huì）恨。汝向前见不见是二边，痛不痛是生灭，汝自性且不见，敢尔弄人！”

神会礼拜悔谢。

师又曰：“汝若心迷不见，问善知识觅路；汝若心悟，即自见性，依法修行。汝自迷不见自心，却来问吾见与不见。吾见自知，岂代汝迷？汝若自见，亦不代吾迷。何不自知自见，乃问吾见与不见？”

神会再礼百余拜，求谢过愆；服勤给侍，不离左右。

一日，师告众曰：“吾有一物，无头无尾，无名无字，无背无面，诸人还识否？”

神会出曰：“是诸佛之本源，神会之佛性。”

师曰：“向汝道无名无字，汝便唤作本源佛性！汝向去有把茆（máo）盖头，也只成个知解宗徒。”

祖师灭后，会入京洛，大宏曹溪顿教。著《显宗记》，盛行于世（是为“荷泽禅师”）。

师见诸宗难问、咸起恶心、多集座下，愍而谓曰：“学道之人，一切善念，恶念应当尽除。无名可名，名于自性；无二之性，是名实性。于实性上建立一切教门，言下便须自见。”

诸人闻说，总皆作礼，请事为师。