#历史那些事# 钟子期夜闻击磬者而悲且召问之曰：“何哉！子之击磬若此之悲也。”对曰：“臣之父杀人而不得生，臣之母得生而为公家隶，臣得生而为公家击磬。臣不睹臣之母三年于此矣，昨日为舍市而睹之，意欲赎之而无财，身又公家之有也，是以悲也。”钟子期曰：“悲在心也，非在手也，非木非石也，悲于心而木石应之，以至诚故也。”人君苟能至诚动于内。万民必应而感移，尧舜之诚，感于万国，动于天地，故荒外从风，凤麟翔舞，下及微物，咸得其所。易曰：“中孚处鱼吉。”此之谓也。
#千古回眸[超话]##读书笔记#

#噶举祖庭一洛卓沃龙寺[超话]#
ཕྱག་ཆེན་བརྒྱུད་པའི་གསོལ་འདེབས་རྡོ་རྗེ་འཆང་ཐུང་མ།
大手印传承祈请文

རྡོ་རྗེ་འཆང་ཆེན་ཏཻ་ལོ་ནཱ་རོ་དང་།།
多杰羌钦碟洛那若当

金刚总持帝洛那诺巴，
མར་པ་མི་ལ་ཆོས་རྗེ་སྒམ་པོ་པ།།
玛巴米拉却杰冈波巴

玛巴密勒法王冈波巴，
དུས་གསུམ་ཤེས་བྱ་ཀུན་མཁྱེན་ཀརྨ་པ༎
度松西恰棍千噶玛巴
普明三世遍智噶玛巴，
ཆེ་བཞི་ཆུང་བརྒྱད་བརྒྱུད་པ་འཛིན་རྣམས་དང་།།
切息炯界觉巴怎南当

四大八小传承持有者，
འབྲི་སྟག་ཚལ་གསུམ་དཔལ་ལྡན་འབྲུག་པ་སོགས།།
这大擦松巴滇竹巴梭

止、达、察派具德竹巴等，
ཟབ་ལམ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ་ལ་མངའ་བརྙེས་པའི།།
萨兰恰嘉切拉阿涅贝
于甚深道大印得自在。
མཉམ་མེད་འགྲོ་མགོན་དྭགས་པོ་བཀའ་བརྒྱུད་ལ།།
酿美卓棍达波噶觉拉

达波噶举无比众生怙，
གསོལ་བ་འདེབས་སོ་བཀའ་བརྒྱུད་བླ་མ་རྣམས།།
梭哇碟梭噶觉喇嘛南
于诸口传上师作祈请，
བརྒྱུད་པ་འཛིན་ནོ་རྣམ་ཐར་བྱིན་གྱིས་རློབས།།
居巴怎诺南他钦吉洛
持有传承记述祈加持，
ཞེན་ལོག་སྒོམ་གྱི་རྐང་པར་གསུངས་པ་བཞིན།།
贤洛公吉冈巴松巴欣
教云：离欲即为修行足，
ཟས་ནོར་ཀུན་ལ་ཆགས་ཞེན་མེད་པ་དང་།།
色诺棍拉恰贤美巴当

于诸饮食财宝无系念，
ཚེ་འདིའི་གདོས་ཐག་ཆོད་པའི་སྒོམ་ཆེན་ལ།།
测地堆他却贝公钦拉
断离此世贪妄之行者，
རྙེད་བཀུར་ཞེན་པ་མེད་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས།།
涅固贤巴美巴钦吉洛
无著名闻利养祈加持。
མོས་གུས་སྒོམ་གྱི་མགོ་བོར་གསུངས་པ་བཞིན།།
莫固公吉过喔松巴欣
教云：虔敬即为修行首，
མན་ངག་གཏེར་སྒོ་འབྱེད་པའི་བླ་མ་ལ།།
美阿碟过杰贝喇嘛拉
上师开启教诫宝藏门，
རྒྱུན་དུ་གསོལ་བ་འདེབས་པའི་སྒོམ་ཆེན་ལ།།
君度梭哇碟贝公钦拉
于诸恒常祈请之行者，
བཅོས་མིན་མོས་གུས་སྐྱེ་བར་བྱིན་གྱིས་རློབས།།

觉美莫固杰哇钦吉洛
加持生起无伪之虔敬。
ཡེངས་མེད་སྒོམ་གྱི་དངོས་གཞིར་གསུངས་པ་བཞིན།།
莹美公吉喔息松巴欣
教云：毋逸即是修正行，
གང་ཤར་རྟོག་པའི་ངོ་བོ་སོ་མ་དེ།།
刚夏多贝哦喔梭玛碟
随显即悟体性自如如，

མ་བཅོས་དེ་གར་འཇོག་པའི་སྒོམ་ཆེན་ལ།།
玛觉碟嘎觉贝公钦拉
于彼无整安住之行者，
སྒོམ་བྱ་བློ་དང་བྲལ་བར་བྱིན་གྱིས་རློབས།།
公恰洛当扎哇钦吉洛

修行远离妄心祈加持。
རྣམ་རྟོག་ངོ་བོ་ཆོས་སྐུར་གསུངས་པ་བཞིན།།
南多哦喔却固松巴欣
教云：妄念体性即法身，
ཅི་ཡང་མ་ཡིན་ཅིར་ཡང་འཆར་བ་ལ།།
吉央玛耶吉央恰哇拉

所显非真宛然而显现，
མ་འགགས་རོལ་པར་འཆར་བའི་སྒོམ་ཆེན་ལ།།
玛噶若巴恰威公钦拉

不灭幻有显现之行者。

(不造作遮止,即任运无为,不取不舍之意)
འཁོར་འདས་དབྱེར་མེད་རྟོགས་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས།།
扩碟耶美多巴钦吉洛
证知轮涅不二祈加持，
སྐྱེ་བ་ཀུན་ཏུ་ཡང་དག་བླ་མ་དང་།།
杰哇棍度央达喇嘛当
世世不离清净上师尊，
འབྲལ་མེད་ཆོས་ཀྱི་དཔལ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་ཅིང་།།
扎美却吉巴拉龙觉净
受用殊胜吉祥之法教，
ས་དང་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་རབ་རྫོགས་ནས།།
萨当浪吉元丹作涅

五道十地功德悉圆满，
རྡོ་རྗེ་འཆང་གི་གོ་འཕང་མྱུར་ཐོབ་ཤོག།།
多杰羌格过旁纽托修
愿速证得金刚持果位。

#李响披荆斩棘的哥哥# 四公《舍离断》，一点碎碎想——

以前有人曾说：李响舞步所到之处，皆为人间净土。看李老师跳佛跳僧跳观音，那种遥不可及的、明明确确不属于凡间的美态，让人从不敢乱了呼吸。

但《舍离断》是一个不一样的李响。这个不一样，又不是《大艺术家》那种不一样。他还在跳舞，还是在跳古典舞，还是美得超越性别界限，但这一次却不再是仙佛。有人说是桃花精，也有人说是桃花妖，而我觉得更像是七分清纯三分放肆的桃花灵童。开篇的褪袍虽有欲态在弥漫，但镜头带到的葱指手腕和单薄的肩背线条依然昭示着清冷的底色。这一部分仿佛是演绎了桃花灵童内心欲望的萌动：起身款步再一个转身站定，念着昆曲“不坐仙山不坐禅”做折腕和小五花手——看嘛，闲弄桃花多无聊，眼里脉脉流淌的都是对人间烟火气的神往与好奇呀，还有那不落痕迹的丢花、提沉呼吸、小碎步转身掩面离去，都美得让时间静止。

再出场时一个飒爽的亮相特写（据说这个亮相是顺风旗的变体），伴随着强劲快速的鼓点，这一段独舞也很不李响。我不再看到他舞步周遭有祥云绕出结界，他只是一个偷穿人皮混入桃源灯会里嬉戏的灵童；观众如我，也不再是结界外虔诚的信徒，而是也置身这个灯会里，为他提灯、鼓掌、喝彩。我很喜欢这个舞台仰拍的视角，因为在这个视角里他的背后动作由于被放大了下半身，屁股墩墩，显得格外的质朴俏皮，也把这场桃源的热闹烘托得似天上来客，喧嚣而不俗。随着他的急速旋转和两个翻腾（毽子拉拉提），热闹推向高潮，这片桃源里缤纷飞舞，山河也如同通了人性，躁动得不甘示弱……最后一声敲钵，热闹没了，世界消了音，先前的一切原来不过是一幕静态画卷带来的幻觉。山水未动，桃林无落英，只有画中人还在轻颤的指尖，似乎悠悠回应着观众被撩乱的心弦。

而在他颠倒众生的欢腾里失了魂的我们，或许需用余生来离断。